Co jest pod materiałem ?

                             Rozdział czwarty 

02.03.2015                     Drogi pamiętniczku o co chodzi ?  

Ujrzały panią i pobiegły w jej stronę. Były wykończone ale cóż im pozostało ta osoba to ich jedyna deska ratunku. Z daleka widać było tylko sylwetkę szczupłej, wysokiej kobiety ale kiedy podeszły bliżej zobaczyły zapracowane ręce kobiety oraz jej nieco pomarszczoną twarz wyglądała na 39 latkę.

- Dzień dobry dziewczynki. Skąd jesteście jak się nazywacie, jak się tu dostałyście ?                             - Dzień dobry jestem Nikola a to Zuzanna, jesteśmy z Tulipanowa, trafiłyśmy tu przez przypadek tą wąską ścieżką w lesie. Jak nazywa się ta miejscowość ?                                                                          - To Ewlekon. Ciekawe że przeszły przez las - wyszeptała                                                                      - Ewlekon ? Mówiła coś pani ? - zagadnęła Niki                                                                                      - Nie nic nic, dziewczynki mam pytanie nie widziałyście żadnego znaku na drzewach ?                        - Owsz......... - powiedziała Zuza ale Niki jej przerwała                                                                           - Nie nie widziałyśmy - odparła - Jak daleko jesteśmy od Tulipanowa ?                                                  - Szczerze mówiąc nie słyszałam nigdy o takiej miejscowości. Chodźcie zanocujecie u nas. 

- Dobrze, dziękujemy - odparła Zuzia                                                                                                        Kobieta zaprowadziła ich do pokoiku mówiąc 

- Obok mają pokój moje dzieci; Wiktoria, Krystian, Sabinka nie przejmujcie się ich zachowaniem a po za tym są jeszcze mali.                                                                                                                         - Spokojnie - odparła uspokajająco Zuzia                                                                                                  Pokoik był dość skromnie urządzony : dwa łóżeczka, szafa, i jakiś materiał powieszony na ścianie. Pani już prawie wychodziła, ale ostrzegła nas nigdy żeby nie zaglądać pod płótno !!! I wręczyła nam klucz do pokoiku.
- Zuza, zobaczymy co tam jest ? - spytałam                                                                                              - Oszalałaś ??? Pani ....... właśnie jak oni się w ogóle nazywają ?                                                           - Teraz to nie ważne dzwonie do mamy !!! - Kurczę nie odbiera                                                              - Nie martw się pewnie nas znajdzie. A teraz chodź spytamy się tej pani jak się nazywają.                    Zeszły po schodach drzwi do pokoju pani były lekko uchylone. Przypadkiem słyszały rozmowę Krystiana i jego mamy
- Słuchaj te dwie , nie wiem jak ale dostały się do Ewlekon , unikaj ich, jak na moje oko za dużo węszą. Są w pokoju z .........
- Po co ? Dlaczego tam ?
- Słuchaj wszystko się zgadza. Wiek, wygląd, osobowość                                                                       - Myślisz że to one ?                                                                                                                                   - Tak .... nie mów im nic ! Nie wolno ci  !                                                                                             -  - Wiem nic nie powiem
Zobaczyły że Krystian ma zamiar wyjść i pomknęły do siebie. Rozmawiały dość długo na temat tajemniczego państwa. Postanowiły że jednak zobaczą co jest pod tajemniczą zasłoną oczekiwały wszystkiego ale nie ............ 

Przygoda a może kłopoty

                               Rozdział trzeci :*

02.03.2015                                                                                                                                                                                              Drogi pamiętniczku !!!! Coś jest nie halo tylko co ?                                       Szłyśmy przez las, schylając się co chwila  po grzybka. Niestety towarzyszyła na cisza. Zuza chyba zrozumiała że trochę mnie zdenerwowała i czekała aż się pierwsza odezwę, tak też zrobiłam 

- Zuzka kiedy będzie to drzewo ?                                                                                                              - Nie mam pojęcia, powinno już być.
- Zuza zobacz !!!
Dostrzegłam jakiś znak dziwnie wyglądał. Miałam wrażenie że już go gdzieś widziałam. Tylko nie wiedziałam gdzie. Nie był zbyt duży, ale wyryty w drzewie starannie ukryty pod gałęziami. A niektóre opadły na ziemią. A moje bystre oko z łatwością dostrzegło znak. Tak czy siak drzewa które miało decydować o trasie grzybobrania.

                                                                                                     ( Tak to mniej więcej wyglądało ) 

- Gdzie to denerwujące drzewo ?!! - zaczęło mnie irytować szukanie tej rośliny                                      - Spoko nie denerwuj się jest dopiero 18.06 - uspokajała mnie siostra 

- Jak mam się nie denerwować, sis za 2 godziny zrobi się ciemno a ja nie mam zamiaru włuczyć się po nocy w lesie. A po za tym to przekletę drzewo powinno już tu dawno być. 

- Zadzwoń do mamy - zaproponowała Zuzu 

- Ok - po chwili Niki krzyknęła - Nie ma zasięgu 

- No w sumie to się nie dziwie jesteśmy w samym środku lasu - zakpiła siostra 

- Masz racje 

- Nikola jestem głodna 

- To tu rozkładamy kocyk i jemy kanaki tylko w miarę szybko. 

Pałaszałowyśmy aż nam się uszy trzęsły. Po posiłku wstałyśmy i szłyśmy przed siebie nie patrząc na nic. Byłyśmy za bardzo zmęczone aż nagle usłyszałyśmy szczekanie psów. Co znaczyło że albo zaraz zginiemy śmiercią tragiczną ( Bo psy poszarpią nas na kawałki ) Albo zaraz będziemy w jakiejś miejscowości. Okazało się że jednak przeżyjemy. Zobaczyłyśmy domek a z niego  wyszła ..........